«Όταν κάνεις το “ξένο” δικό σου, τότε ο κόσμος θα αλλάξει»
«Όταν κάνεις το “ξένο” δικό σου, τότε ο κόσμος θα αλλάξει» είναι τα σοφά λόγια της 89χρονης κυρίας Χρυσούλας στην Αυγή, η οποία με τα ροζιασμένα γέρικα χεράκια της, με θολά μάτια από την ανημποριά, μα με πολλή αγάπη, έπλεξε πόντο-πόντο μάλλινα σκουφάκια, γαντάκια και πολύχρωμα κασκόλ για τα προσφυγόπουλα που ζουν σε δομές-στρατόπεδα στην Ελλάδα. Και δεν ήταν η μόνη.
Δέματα έμπρακτης αγάπης
Σήμερα τα πλεκτά αυτά ζεσταίνουν όχι μόνο τα κορμάκια, μα και τις ψυχές εκατοντάδων μικρών προσφύγων στη Μαλακάσα, στη Λέρο και στα Διαβατά. Παραμονές Πρωτοχρονιάς έφτασαν τα δέματα της έμπρακτης αγάπης στους προσφυγικούς καταυλισμούς, με μοναδικό όχημα την αλληλεγγύη. Αποστολέας, οι 25 ενήλικες Κρητικοί (από 85 έως 100 ετών), γυναίκες και άνδρες, μέλη του ΚΗΦΗ (Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων) του Μυλοπόταμου στο Ρέθυμνο. Οι ίδιοι πλήρωσαν τα νήματα δίνοντας 1 ευρώ ο καθένας κάθε Δευτέρα τον περασμένο χρόνο, αποταμίευσαν 300 ευρώ κι από κει και πέρα ξεδιπλώθηκε η αλυσίδα της αλληλεγγύης: άλλος κουβάριαζε, άλλος ξεμπέρδευε τις κλωστές, άλλος έπλεκε κι άλλος περνούσε κρόσσια. Γέμισαν πολλές κούτες με τα 300 πολύχρωμα πλεκτά, βρέθηκε αλληλέγγυος για να τα μεταφέρει στην Αθήνα κι από κει πήραν τον δρόμο για τους καταυλισμούς. «Τράνζιτ», το Τμήμα Εκπαίδευσης Προσφύγων του υπουργείου Παιδείας.
Ψυχή του εγχειρήματος, η υπεύθυνη της δομής Μυλοποτάμου και πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Εργαζομένων στα ΚΗΦΗ Εμμανουέλα Μαθιουδάκη. Αυτή η «αλληλέγγυα ιδέα» τής καρφώθηκε στον νου από το 2018, όταν τα νησιά μας υποδέχονταν χιλιάδες πρόσφυγες. Να θυμίσουμε ότι τότε είχαμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Οι Κρητικοί ενήλικες του ΚΗΦΗ τότε «έπλεξαν» αλληλεγγύη και τη μετέφεραν στο Καρά Τεπέ της Μυτιλήνης και στη Μαλακάσα. Την επόμενη χρονιά, το 2019, συνεργάστηκαν με δασκάλους και σχολεία της περιοχής, συγκέντρωσαν σχολικά είδη, τα πακετάρισαν γράφοντας πάνω λόγια αγάπης, τα φόρτωσαν σε ένα φορτηγό και τα πρόσφεραν στα προσφυγόπουλα της δομής στη Μαλακάσα. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Θρυαλλίδα» έβαλε τα χρήματα για τα νήματα της αγάπης. Δεν σταμάτησαν ούτε και στην πανδημία, όταν ο πλανήτης όλος ακινητοποιήθηκε.
Η αλυσίδα της αλληλεγγύης
Το 2021 τα πλεκτά τους πήγαν στους σεισμόπληκτους στο Αρκαλοχώρι της Κρήτης, το 2022 στο σχολείο των Ρομά στον Ασπρόπυργο και φέτος πάλι σε προσφυγόπουλα. Συνεργάστηκαν στο παρελθόν και με το Κοινωνικό Ιατρείο του Ρεθύμνου, γέμισαν ένα φορτηγό με είδη πρώτης ανάγκης και τα έστειλαν σε πρόσφυγες στη Μυτιλήνη. Κάθε βδομάδα επισκέπτονται το ΚΗΦΗ Μυλοποτάμου δάσκαλοι και μαθητές. Ενώνονται οι γενιές, μεταφέρεται η εμπειρία, λένε τις βιωματικές δικές τους ιστορίες οι ενήλικες από την προσφυγιά, την Κατοχή, τον πόλεμο, την πείνα, τη φτώχεια, την ορφάνια, τη μετανάστευση, τότε που η αλληλεγγύη τους έσωσε κι αυτούς. H εφημερίδα συνομίλησε μαζί τους με Skype και φάνηκαν να κάθονται σε κύκλο και οι 25 ενήλικες. Παππούδες και γιαγιάδες που έχουν ιδιαίτερη ευαισθησία, γιατί έζησαν και οι ίδιοι την αγριότητα του πολέμου, την κακοποίηση, τη φτώχεια, το παράπονο του παιδιού που δεν γνωρίζει το γιατί. Η 99χρονη κυρία Μαρία παραπονιέται που δεν βλέπει να πλέξει και απλώς τώρα κουβαριάζει. Θυμάται που έπλεκε η ίδια στην Κατοχή τη «φανέλα του στρατιώτη», που έσωσε στρατιώτες από τα κρυοπαγήματα. Θέλει να φύγει ο φόβος από τα μάτια των παιδιών. Ο 98χρονος κύριος Γιώργος θυμάται τη δική φτώχεια: «Η βοήθεια των συγχωριανών μας ήταν αυτή που μας έσωσε. Αυτή επιστρέφω κι εγώ τώρα σε όσους τη χρειάζονται» επισημαίνει, δίνοντάς μας την ευχή να πάρουμε τα χρόνια του. Έχει 13 εγγόνια και 26 δισέγγονα, όμως πλέκοντας για τους άλλους, δεν σκέφτηκε ούτε μια στιγμή ότι στερεί αγάπη από τα δικά του παιδιά. «Δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε πόλεμο ούτε εμείς ούτε και άλλοι» λένε η κυρία Βαγγελιώ και η κυρία Σοφία, που έπλεξαν με μεγάλη όρεξη σκουφάκια για τα προσφυγόπουλα. «Το κάνουμε με όρεξη γιατί δίνουμε λίγη χαρά στα παιδιά αυτά. Αυτό μπορούμε, αυτό προσφέρουμε» προσθέτουν. Τα νιώθουν σαν δικά τους παιδιά. «Υπομονή και αλληλεγγύη», η ευχή της 90χρονης κυρίας Ιωάννας προς τους πρόσφυγες. Η κυρία Μαρία, η κυρία Αννούλα, η κυρία Χρυσούλα λένε: «Ευχόμαστε να τελειώσουν οι πόλεμοι. Ό,τι δύναμη έχουμε την προφέρουμε. Ξέρουμε από ορφάνια, διακονέψαμε για να τα βγάλουμε πέρα. Δίνουμε αγάπη. Είναι επιλογή μας». Ας επιλέξουμε κι εμείς την αλληλεγγύη και όχι τον φόβο.
